Zasłużona chwała po śmierci – Camilla Läckberg – „Kukułcze jajo”

Z niecierpliwością czekałam na jedenasty tom serii o Fjällbace autorstwa Camilli Läckberg – jednej z moich ulubionych autorek thrillerów, której książki odnoszą światowy sukces (wydawane są w 60 krajach, a zostały przetłumaczone na 43 języki). Główną postacią w nich jest zawsze Erica Falck – prywatnie pisarka oraz partnerka policjanta Patricka Hedströma. Nie bez kozery ich związek oraz sprawy, które są rozwiązywane przez policję, stają się osnową do powieści Eriki. Czy powrót autorki sagi był udany? Czy otrzymałam to, czego mogłam się spodziewać po wysokim poziomie wcześniejszych części? 

Akcja książki zaczyna się od mocnego uderzenia. W trakcie trwania przyjęcia z okazji pięćdziesiątej rocznicy ślubu szacowanych mieszkańców miasta, Henninga i Elisabeth Bauerów, dochodzi do morderstwa ich przyjaciela Rolfa (znanego fotografa), który nie zjawił się na tej uroczystości. Co ciekawe sam zamordowany szykował w mieście olbrzymi wernisaż swoich prac, który miał być ukoronowaniem jego twórczej pracy. Niczym rozliczenie z dotychczasowymi tajemnicami, które towarzyszyły elicie Fjällbacki przez dziesięciolecia. Ale co dokładnie miało się znaleźć w wystawianych przez niego pracach? Jaka tematyka miała towarzyszyć temu wydarzeniu? Tego nie wiedziała nawet jego żona. Czy to jedyna zbrodnia, którą przyjdzie rozwiązań Erice i Patrickowi? Oczywiście, że nie. Niedługo po tym wydarzeniu dochodzi do kolejnej zbrodni na wyspie, gdzie swoją posiadłość mają wcześniej wspomniani Bauerowie. Ginie kilka osób, w bardzo krwawy i przerażający sposób. Czy te wydarzenia są w jakikolwiek ze sobą powiązane? Czy ktoś rozpoczął wymierzać sprawiedliwość elicie? Co ma z tym wszystkim wspólnego historia pewnej Loli, na którą przypadkowo trafia Erica podczas prywatnego śledztwa?

Camilla Läckberg w bardzo ciekawy sposób prowadzi czytelnika przez przeszłość i teraźniejszość. Wskazuje, w jaki sposób tragedia Loli odbije się kilkadziesiąt lat później na życiu kilku znanych i z pozoru krystalicznych osobistościach o wysokim statusie społecznym. Autorka daje też ostrego pstryczka w nos całej bohemie artystycznej, wskazując, w jaki sposób na krzywdzie i cierpieniu innych można osiągnąć sukces. Szacowane grono tylko z pozoru ciężką pracą oraz talentem osiąga upragniony przez innych sukces. Czy niektórzy żałują swoich czynów z przeszłości? Może i tak. Niektóre rzeczy na pewno nie przebiegły zgodnie z ich planami. Jednak mając możliwość naprawy wyrządzonych szkód za cenę swojej pozycji i kariery, nie zmieniliby swojego zachowania. I tu właśnie chodzi o tę zbrodnię z przeszłości, wymierzenie kary oraz oddanie sprawiedliwości tym, którzy na nią zasłużyli.

Kukułcze jajo to niezwykła historii utalentowanej Loli, której nie przyszło doczekać się za życia zasłużonej chwały i sławy. Ale paradoksalne zakończenie powieści zapewnia jej nieśmiertelność. Książki autorki to nie tylko historia czyjejś śmierci, morderstwa, to także codzienne życie głównych bohaterów. Zmagających się z codziennym życiem. Posiadających ludzkie problemy i dylematy, mierzących się z pytaniami takimi jak: Czy jestem dobrym rodzicem? Co mógłbym zmienić, aby moje relacje z partnerem były  lepsze? Jak mogę pomóc chorym w moim otoczeniu? Czemu mam wobec siebie tak wysokie wymagania? Czy jako matka mogę się tak narażać, aby odkryć prawdę za wszelką cenę?

Wizualnie książka pasuje do poprzednich części – na jasnej okładce utrzymanej w kolorach szarości i bieli znajduje się wyszczególniony jeden główny element nawiązujący do tytułu powieści. W tym przypadku jest to zachowane w błękicie gniazdo oraz różowe pióra.

Fot.: Wydawnictwo Czarna Owca