Millennium Docs Against Gravity 2024: jekaterynburska opozycja, wirtualne życie z dystrofią mięśniową, polskie rave’y i wyczekiwany koncert U2 w Sarajewie [relacja, część 9]
Od obejrzenia wysokiej jakości filmu dokumentalnego do poszerzenia pola świadomości dzieli nas tylko jeden seans – zauważa w festiwalowym katalogu Artur Liebhart, dyrektor Millennium Docs Against Gravity. Nie sposób się z tym nie zgodzić, ponieważ każda kolejna edycja festiwalu potwierdza te słowa. W tegorocznym programie znalazły się tematy związane ze sztuką, popkulturą, relacjami międzyludzkimi, zdrowiem, polityką, ekologią i prawami człowieka. Wyselekcjonowane dokumenty zachwycają estetyką kadrów i poruszają swoimi narracjami.
W dziewiątej i ostatniej części festiwalowych relacji przeczytacie o filmach: Ostatnia relikwia, Ibelin, Rave oraz U2. Do zobaczenia w przyszłości.
OSTATNIA RELIKWIA (The Last Relic) Reżyseria: Marianna Kaat
Marianna Kaat obrazuje rosyjski Jekaterynburg w czasach, w których Rosjanie planują ukraińską inwazję. Rosja Putina nie pozwala na wolność słowa ani jednostki. Igor, młody student o lewicowych poglądach, w czasie wywiadu z reżyserką zostaje wyrzucony z kawiarni po tym, jak przyznaje, że władza jest skorumpowana. Napotkana na ulicy kobieta twierdzi, że konstytucja w Rosji nie istnieje, a za publiczne jej odczytywanie w więzieniu siedzi Rafail. Spotkania grup opozycyjnych pełne są refleksji na temat tego, ile zła wyrządza im kraj. Rozmawiają o układach politycznych, zabijaniu cywilów w Ukrainie i nadziejach na demokrację. Na protestach noszą transparenty głoszące wolność, równość i weganizm, wykrzykując: prawa zwierząt to prawa człowieka! Do walki zagrzewają ich działania Nawalnego. Igor stwierdza, że nawet gdyby to Nawalny zastąpił Putina, sytuacja w kraju nieznacznie by się zmieniła. – Społeczeństwo się nie zmieni, bo ogląda telewizję – dodaje Rafail. Galina twierdzi, że Putin kupił elektorat fałszywym poczuciem wielkości.
Kręcona przez cztery lata Ostatnia relikwia dokumentuje ducha walki o wolność w Rosji. Estońska reżyserka zestawia w filmie dwa światy: rozproszonych, protestujących i prześladowanych opozycjonistów oraz tłumy biorące udział w uroczystościach państwowych i paradach wojskowych. Proaktywne postawy i chęć obalenia reżimu wydają się jedynie kroplą w morzu apatii społecznej rosyjskiego narodu. Ascetycznym kadrom pełnym dysonansów towarzyszy partytura Lauriego-Daga Tüüra, a w napisach końcowych pojawia się informacja o tym, że ukazani opozycjoniści zmuszeni zostali do opuszczenia kraju albo grożą im poważne wyroki. To spojrzenie na Rosję, jakiego nie ujrzymy w mediach.
Ostatnia relikwia (The Last Relic) - trailer | 21. Millennium Docs Against Gravity
IBELIN (The Remarkable Life of Ibelin) Reżyseria: Benjamin Ree
Ibelin to bohater gry World of Warcraft, stworzony przez Matsa Steena, a właściwie alter ego norweskiego gracza. Mats zmarł w wieku 25 lat w wyniku dystrofii mięśniowej Duchenne’a – choroby genetycznej prowadzącej do zaniku mięśni. Ekranowa historia zaczyna się od narodzin chłopca, a w niedługim czasie ujawniona zostaje jego diagnoza. Mats powoli traci sprawność, a jego rodzice postanawiają przeżyć wspólny czas jak najlepiej. Nastolatek poruszający się na wózku inwalidzkim interesuje się grami RPG i coraz bardziej oddaje ich światu. Budzi to niepokój rodziców, obawiających się jego braku relacji społecznych.
W ostatnich miesiącach życia Mats prowadził bloga o swoim życiu i chorobie, a jego rodzina uznała, że powinna znaleźć się na nim informacja o jego śmierci. Po jej opublikowaniu ich skrzynka mailowa wypełnia się wiadomościami z kondolencjami i opisami niesamowitych relacji, które ich syn tworzył z innymi graczami. Ponad pięćdziesiąt osób z całej Europy kontaktuje się ze Steenami, by powiedzieć im, jak wiele znaczyła dla nich znajomość z Ibelinem. Zszokowani bliscy zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, że mimo choroby Mats wcale nie był społecznie wykluczony. Benjamin Ree odtwarza historię jego wirtualnego życia z wykorzystaniem prawdziwych scenariuszy interakcji z innymi, osadzając je w świecie wspomnianej gry. Wzruszający dokument zdobył nagrodę za najlepszą reżyserię na festiwalu w Sundance.
Ibelin - Official Trailer (2024) - English subtitles
Rave Łukasza Rondudy i Dawida Nickela łączy dwie perspektywy: obserwatorów i DJ-ów. W historię muzyki techno i polskiej kultury rave wprowadzają widzów Dominika Sitnicka i Grzegorz Różański, a w podróż po swoich techno doświadczeniach zabiera pionier polskiego gatunku Marcello Zamenhoff oraz rejwerzy z pokolenia Z: Marysia Smolarz i Janusz Kotlicki. Fascynują się pierwszą falą techno lat 90., podchodząc do niej z dystansem. Na ekranie nie brakuje wspomnień imprez techno w klubie Ekwador w Manieczkach, Wixapolu w Łodzi, konkursów tańca hakken i parad równości. Artystyczny rejw spotyka polską pompę, a awangarda miesza się z plebejskością. Archiwalia przeplatane aktualnymi obserwacjami przybliżają atmosferę imprez o założeniach performatywnych.
Duet reżyserski przenika do rejwowej społeczności i ukazuje ich codzienność, inspiracje oraz obawy. Portretuje okres transformacji zerkając na scenę klubową, zastanawia się nad kształtowaniem tożsamości zbiorowej i daje szansę postronnym widzom na ujrzenie w ravie czegoś więcej niż narkotykowe imprezy.
Rave (Rave) - trailer | 21. Millennium Docs Against Gravity
U2. DO ZOBACZENIA W PRZYSZŁOŚCI (Kiss The Future) Reżyseria: Nenad Cicin-Sain
Po upadku federalnego rządu Jugosławii Slobodan Milošević rozpoczął tworzenie Wielkiej Serbii, która miała obejmować wszystkie tereny zamieszkałe przez Serbów. W kwietniu 1992 roku Bośnia i Hercegowina ogłosiła niepodległość, uznaną przez wspólnotę międzynarodową, ale krótko po tym wielokulturowe Sarajewo zostało otoczone przez wojska serbskie, dysponujące czołgami, moździerzami, karabinami maszynowymi i snajperskimi oraz wyrzutniami rakiet.
Sarajewo przed wojną było sercem kultury i sztuki, a w okresie oblężenia miastem, w którym na każdym kroku jego mieszkańcy mogli stracić życie. Mimo wszechobecnego śmiertelnego niebezpieczeństwa, społeczność podziemna wciąż pracowała i chodziła na koncerty w piwnicach. Z nadziemnego koszmaru serbskich pocisków, schodziła do świata muzyki punkowej i rockowej. Sztuka inspirowała ludzi do stawiania oporu i życia pomimo trwającej wojny. Mieszkańcy Sarajewa czuli się opuszczeni przez cały świat. Mając świadomość fałszywej serbskiej narracji międzynarodowej, kiedy do miasta dotarły ciężarówki z pomocą humanitarną, jedna z bohaterek przyznała: tylko tuczą nas na rzeź.
Bill Carter, mieszkający w Sarajewie amerykański pracownik organizacji humanitarnej, postanowił skontaktować się z zespołem U2 i poprosić o pomoc w podniesieniu globalnej świadomości na temat wyniszczającej Bośnię wojny. Mimo pewnych przeciwności udało mu się spotkać z Bono we Włoszech i nagrać z nim trzynastominutowy wywiad dla bośniackiej War Art TV. Przejęty sytuacją w Sarajewie artysta obiecał zorganizować w mieście koncert. Przez wzgląd na trudności wojenne nie mogło dojść do podróży, jednak podczas trasy koncertowej U2 ZOO TV Tour na ekranach prezentowano prowadzone na żywo wywiady satelitarne z mieszkańcami Sarajewa, opisującymi swoje życie w czasie serbskiej blokady.
O doświadczeniach z tego okresu opowiadają na ekranie między innymi dziennikarki Christiane Amanpour i Vesna Andree Zaimovic, artysta bośniackiej rockowej grupy Siktar Enes Zlatar, Bill Clinton oraz członkowie zespołu U2: Bono, The Edge i Adam Clayton. Nenad Cicin-Sain chronologicznie odtwarza zdarzenia mające miejsce w Sarajewie, oddając wojenną atmosferę. Nie pomija masakry w Srebrenicy, największego ludobójstwa w Europie od czasu II wojny światowej, w której Siły Zbrojne Republiki Serbskiej zamordowały ponad osiem tysięcy bośniackich muzułmanów, chłopców i mężczyzn. Po interwencji NATO i nalotach na pozycje bośniackich Serbów, Serbowie zmuszeni zostali do podpisania układu w Dayton.
Po zakończeniu czteroletniego oblężenia Sarajewa nastąpił czas odbudowy zniszczonego miasta i wiary w drugiego człowieka. Grupa U2 spełniła swoją obietnicę i przyjechała do zrujnowanej stolicy, aby zagrać dla 45 000 fanów. Występ o niebywałej mocy jednoczenia tych, którzy przetrwali wojenny koszmar, przeszedł do historii. Bono pod wpływem emocji stracił głos.
Dokument Cicin-Saina dowodzi temu, jak wielką moc może mieć muzyka i sztuka, wspierając bunt oraz społeczny aktywizm w najcięższych czasach. Po jego obejrzeniu muzyka U2 już nigdy nie wybrzmi tak samo.
U2. Do zobaczenia w przyszłości (Kiss The Future) - trailer | 21. Millennium Docs Against Gravity
Pasjonatka sztuki szeroko pojętej. Z wystawy chętnie pobiegnie do kina, zahaczy o targi książki, a w drodze powrotnej przeczyta w biegu fragment „Przekroju” czy „Magazynu Pismo”. Wielbicielka festiwali muzycznych oraz audycji radiowych, a także zagadnień naukowych, psychologii społecznej i czarnej kawy. Swoimi recenzjami, relacjami oraz poleceniami dzieli się z czytelniczkami i czytelnikami Głosu Kultury.
Na tej stronie wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie. Więcej informacji znajdziesz w polityce prywatności. Czy zgadzasz się na wykorzystywanie plików cookies? ZGADZAM SIĘ
Manage consent
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.