Tajemnica Femme fatale – Daphne du Maurier – „Moja kuzynka Rachela” [recenzja]

Czy spotkaliście kiedyś osobę, która na zawsze odmieniła Wasze życie? Istotę, która pod kurtyną pozorności wzbudziła w Was nieposkromione pokłady namiętności oraz żądzy? Nadanie kolorów szarej rzeczywistości nie należy do łatwych zadań, jednak niektóre osoby potrafią władać emocjami innych doskonale. Czy poprzez emocje można także wpływać na zachowanie innych osób? Narzucać im to, co mają  myśleć, czuć w danej sytuacji? Tę sztukę do perfekcji opanowała  Rachela, bohaterka powieści Moja kuzynka Rachela – kobieta, która potrafiła wzburzyć krew w dwóch mężczyznach, przyczyniając się tym samym do znacznych zmian w ich życiu. 

Ambroży Ashley jest znanym w środowisku wiecznym kawalerem, który mieszka wraz ze swoim podopiecznym Filipem. Czas upływa im pod znakiem monotonności, ciszy i spokoju. Ich życie to raczej wegetacja niż czerpanie z jego piękna całymi garściami. Czy są szczęśliwi? Trudno stwierdzić. Na pewno Filip czuje się zaopiekowany, bezpieczny. Żyjąc w dostatku, wychuchany i wydmuchany na pewno nie skarży się na swoje życie. W przeciwieństwie do Ambrożego.

Podczas swoich wypraw „uleczających” pan domu spotyka na swojej drodze tajemniczą kobietę, Rachelę, która odmieni jego życie. Femme fatale  doskonale mami go swoją tajemniczością, kobiecością. Obezwładnia go totalnie. Filip dostrzega różnice w treści listów, które opiekun przesyła  mu z wyjazdów do Włoch. Z czasem Rachela staje się panią Ashley, co jest strasznie dziwne dla młodego mężczyzny. Nie do końca rozumie decyzję wuja. Korespondencja między mężczyznami również zmienia swój ton. Miłosne uniesienia zastępowane są trwogą, niepokojem a czasem sugerują, że nowo poślubiona kobieta ma destrukcyjny wpływ na Ambrożego. Takie informacje wyzwalają w młodzieńcu bardzo negatywne emocje względem Racheli. Ma o niej bardzo złe wyobrażenie, które staje się jeszcze gorsze w momencie otrzymania wiadomości o śmierci Ambrożego.

Bohaterowie stworzeni przez Daphne du Maurier są doskonale przez nią przedstawieni. Wątpliwości, strach, miłość, nienawiść, pożądanie nie są im dalekie. Siłą napędową powieści jest zdecydowanie Rachela. Jej zachowanie wpływa z rozmachem na pozostałe postaci. Filip z kolei staje się narratorem powieści. Kreśli jej obraz zgodny ze swoimi wyobrażeniami.

Warto zaznaczyć, że autorka nie ocenia swoich postaci. Nie daje jednoznacznych sądów na ich temat. Lawiruje z gracją między czernią a bielą, ukazując różne odcienie szarości. Bohaterowie bez wątpienia budzą w czytelniku skrajne emocje. Mają swoje wady i zalety. Czasami ich zachowanie budzi odrazę, czasami grozę.

Trudno mi jednoznacznie przyporządkować powieść Moja kuzynka Rachela do jednego gatunku. Jest to romans z elementami thrillera, powieści psychologicznej, momentami sensacji. Sprawia to, że książka Daphne du Maurier wciąga do granic możliwości.

Odkrycie, kim tak naprawdę jest Rachela, staje się głównym pytaniem czytelnika napędzającym czytanie. Odkrycie prawdy na pewno na długo zapada w pamięć.

Moja kuzynka Rachela jest dziełem, które czyta się z przyjemnością. Zdania są pięknie skonstruowane, nie ma żadnych zbędnych wtrąceń. Literacko nie mam nic do zarzucenia. Z przyjemnością byłam pochłaniana przez fabułę. Odrywałam się od rzeczywistości, aby zanurzyć się w historie głównych bohaterów.

Oprócz zachwycającej treści wrażenie na mnie wywarła również oprawa graficzna powieści. Wydawnictwo Albatros zadbało z dużą starannością o wrażenia estetyczne. Twarda oprawa z obwolutą pięknie wygląda na półce. Kolory – róż, fiolet, granat – piękne złote zdobienia z motywami roślinnymi podkreślają elegancję, szyk i ponadczasowość historii przedstawionej w książce.

Fotografia: Wydawnictwo Albatros