Z okazji dzisiejszego i wczorajszego święta, chciałbym złożyć najlepsze życzenia wszystkim babciom i dziadkom, jesteście najlepsi! A skoro mamy już taką okazję, że piątkowa ciekawostka wypada właśnie w dzień dziadka, na tapetę weźmiemy film o pewnym dziarskim starszym panu, który pewnego dnia postanawia przyczepić do swojego domu tysiące balonów i odlecieć w świat wraz z całym dobytkiem. Obraz, o którym mowa to oczywiście Odlot, animowana produkcja studia Pixar z 2009 roku, w reżyserii Pete’a Doctera i Boba Petersona.
Jeśli zastanawiasz się, gdzie możesz sprawdzić, w którym serwisie VOD obejrzeć bajkę, możesz to zrobić np. poprzez wyszukiwarkę Multiflmy.
Fabuła filmu, w telegraficznym skrócie przedstawia się następująco: po bardzo ciepłym i przepełnionym uczuciem prologu, w którym widzimy małżeństwo – Carla i Ellie, oraz ich bardzo głęboką miłość, trwającą aż do śmierci kobiety (w trakcie tej sceny ryczałem jak bóbr!). Od tej pory, siedemdziesięcioletni już Carl popada w stagnację, traci chęć do życia, aż do momentu, w którym postanawia spełnić samodzielnie spełnić wspólne marzenie jego i Ellie – wyruszyć w podróż do Ameryki Południowej. Właśnie wtedy wpada na genialny pomysł przyczepienia balonów do własnego domu i dokonania tytułowego odlotu. Traf chce, że akurat wtedy pod jego drzwi zawitał Russell – ośmioletni skaut, sprzedający ciasteczka i zabrał się w powietrzną podróż niejako na gapę. W czasie swojej podróży spotykają jeszcze zabawnego psa Douga i złego Charlesa Muntza, polującego na pewnego wymarłego ptaka.
Przejdźmy teraz do ciekawych faktów związanych z Odlotem. Czy rzeczywiście możliwe byłoby uniesienie domu przez balony z helem? Otóż, zakładając, że dom Carla miał powierzchnię liczącą około 150 m2, a wagę standardowego domu określić można na mniej więcej 55 ton,oraz że typowy balon napełniony helem jest w stanie unieść jakieś 4,5 grama, potrzebne byłoby 12 658 392 balonów, aby podnieść dom Carla (podczas gdy w filmie było to „zaledwie” 20 622 balonów).
Czarny charakter w Odlocie, jak już wspomniałem, nazywał się Charles Muntz. Jego nazwisko wzięło się od Charlesa Mintza, dawnego kierownika studia Universal Pictures, który w 1928 roku odebrał Waltowi Disneyowi prawa do jego odnoszącej sukcesy kreskówki o Szczęśliwym Króliku Oswaldzie. W związku z tym Disney zmuszony był wymyślić nową postać, która stałaby się równie popularna, co Oswald. Właśnie wtedy powstała Myszka Mickey. Wszyscy wiemy, co było dalej.
Nie jest to jednak jedyne powiązanie z klasycznymi „disnejowskimi” bohaterami. Weźmy na przykład psa – Douga, który przybierając pozę „wskazywania”, kiedy cały jego grzbiet, od końcówki ogona po głowę, ustawia się w linii prostej, nawiązuje bezpośrednio do takiego samego ustawienia psa Pluto. Zresztą nawet umaszczenie Douga jest prawie identyczne jak psa słynnej Myszki.
Animacja Pixara nawiązuje nie tylko do klasyki, ale także do przejętych przez studio Walta Disneya Gwiezdnych Wojen. W scenie, kiedy inne psy, należące go Muntza, przeprowadzają powietrzny atak na Russella, porozumiewają się ze sobą używając kryptonimów „dowódca Szarych”, „Szary 1”, „Szary 2”, itd. Jest to oczywiste nawiązanie do gwiezdnej sagi, gdzie piloci Rebeliatów, podczas ataku na Gwiazdę Śmierci, zwracali się do siebie jako „dowódca Czerwonych”, „Złoty 1”, „Czerwony 5”, itd. Scena ta jest dodatkowo zabawna z uwagi na fakt, że według popularnego mitu, psy widzą świat w odcieniach szarości. A pod koniec filmu, kiedy na ekranie widzimy budynek kina, można dostrzec na afiszu, że wyświetlają w nim właśnie Gwiezdne Wojny.
Odlot porusza też wiele trudnych tematów, niekiedy ciężkich do zrozumienia dla młodszych widzów, ale bardzo ważnych. Poza poruszającym prologiem do historii, jest to pierwszy animowany film wyprodukowany przez Disneya, poruszający tematykę rozwodu (w scenie kiedy Carl i Russell stawiają namiot, chłopiec wyjawia, że jego rodzice są rozwiedzeni). Z kolei Muntz jest piątym animowanym, disnejowskim złym bohaterem, który umiera (a pierwszym w filmie studia Pixar). Przed nim śmierć spotkała takie czarne charaktery jak Złą Królową w Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach (1937), Ratigana w Wielkim mysim detektywie (1986), McLeacha w Bernard i Bianka w krainie kangurów (1990), Gastona w Pięknej i Bestii (1991) i Frollo w Dzwonniku z Notre Dame (1996).
W animacji Doctera i Petersona łatwo zresztą można odróżnić tych złych od dobrych. Wszystkie pozytywne postacie bowiem rozrysowane są na planie kółek i prostokątów, natomiast postacie negatywne są trójkątami. Widać to szczególnie w projekcie Carla i Ellie, gdzie nie tylko ta para oparta jest na kwadratach i kółkach, ale także obiekty wokół odzwierciedlają ich kształt.
Odlot był także pierwszym animowanym filmem w historii otwierającym festiwal filmowy w Cannes (oraz pierwszym filmem 3D). Kiedy premierowy pokaz dobiegł końca, wśród festiwalowej publiczności zapanowała kompletna cisza, nikt nie był w stanie wykrztusić słowa ani nawet się poruszyć. Pierwszą osobą, która przełamała ten „czar”, była aktorka, Tilda Swinton, rozpoczynając entuzjastyczny aplauz, co zachęciło pozostałą część widowni do owacji na stojąco.
Ciekawym i zupełnie bezużytecznym faktem na koniec niech będzie japoński tytuł Odlotu. Otóż, w kraju kwitnącej wiśni, film ten znany jest pod tytułem カールじいさんの空飛ぶ家 , co przetłumaczyć można jako Latający dom dziadka Carla. Jest to dość oczywisty zabieg mający na celu powiązanie z Latajacym zamkiem Hauru, innym animowanym filmem znanego japońskiego reżysera, Hayao Miyazakiego.
Pamiętajcie, żeby złożyć życzenia swoim dziadkom i babciom, jeśli macie taką możliwość, a Odlot będzie świetnym filmem do obejrzenia wraz z nimi.
[buybox-widget category=”movie” name=”Odlot” info=”Pete Docter”]
Fot.: Walt Disney Pictures, Pixar Animation Studios
