Jaka matka taka córka? – Sarah Pinborough – „Insomnia ”

Czy szaleństwo jest dziedziczne? Czy objawy choroby psychicznej ujawniają się u każdego członka rodziny w określonym wieku? Czy przysłowie „jaka matka taka córka” zawsze ma zastosowanie w normalnym życiu? Dlaczego ludzie obawiają się swojej niepoczytalności? Boja się o siebie? O bliskich? A może powód jest zupełnie inny? Boją się wykluczenia społecznego, oceny innych osób oraz odrzucenia? Co w momencie, kiedy świetne, pełne stabilizacji życie zaczyna się pomału wymykać z rąk? Emma, główna bohaterka książki Insomnia, autorstwa Sarah Pinborough mierzy się właśnie z takim przeświadczeniem, że jej życie zmierza w kierunku w pełni niezależnym od niej.

Ale od początku…

Wszystko zaczęło się oczywiście w przeszłości, kiedy czterdziestoletnia matka głównej bohaterki popadła w obłęd na skutek czego chciała zabić swoją starszą córkę Phoebe. Oczywiście nikt wcześniej nie zauważył zbliżających się symptomów niepoczytalności, a może choroby psychicznej. Na szczęście Phoebe uszła z życiem. Jednak to przykre wydarzenie odcisnęło swoje piętno na każdym członku rodziny. Matka została zamknięta w zakładzie psychiatrycznym, więzi łączące siostry totalnie się poluźniły. Można nawet stwierdzić, że zniknęły.

Emma chciała zapomnieć za wszelką cenę. Wyjechała, odcięła się od przeszłości. Na nowo budowała siebie, swoje życie, nie mówiąc o swojej przeszłości nikomu. Sytuacja zmienia się, kiedy Emma zbliża się do pechowych czterdziestych urodzin. Zaczyna u siebie dostrzegać pewne symptomy podobne do objawów matki. Czy przesadza? Czy może jednak ma podstawy do niepokoju? Pewnej nocy budzi się z dziwnym poczuciem, że coś jest nie tak. Jednak po oględzinach domu nie zauważa niczego niepokojącego. Pozostali domownicy śpią. Nikogo nie ma w domu. Wszystkie drzwi są pozamykane. Jednak to przeczucie nie daje głównej bohaterce spokoju…

Od tego momentu Emma zaczyna cierpieć na bezsenność. Chroniczny brak snu szybko odbija się na jej zdrowiu, relacjach z najbliższymi. Co gorsze zaczyna u siebie dostrzegać coraz większe podobieństwo do matki. Na domiar złego jej synek zaczyna cierpieć na koszmary senne, które nie są według niej tylko i wyłącznie złymi snami, ponieważ główna bohaterka odnajduje w nich elementy swojej przeszłości. Dodatkowo jej matka jest umierająca, dlatego też dawno niewidziana siostra chce skłonić Emmę do odwiedzin. Oczywiście kobieta, której nie znają członkowie rodziny głównej bohaterki, staje się początkiem do zadawania pytań o przeszłość; do tłumaczeń, niepokoju i niepewności co do całej teraźniejszości Emmy.

Autorka świetnie przedstawiła wpływ przeszłości na naszą teraźniejszość. Postać głównej bohaterki została dopracowana w najmniejszym szczególe. Ze strony na stronę czytelnicy mogą dostrzec zmiany w jej zachowaniu, spowodowane niewyspaniem, przeszłością, wspomnieniami i powolnym popadaniem w obłęd. Poziom frustracji, strachu i lęku towarzyszy wszystkim praktycznie od początku książki. Sarah Pinborough wodzi czytelnika za nos, serwując mu wiele niewyjaśnionych zachowań Emmy, która być może ma rację w tym, że nad jej rodziną wisi pewna klątwa? A może autosugestia odgrywa w tej historii  najważniejszą rolę? Albo powód jest zgoła inny?

Insomnia jest napisana w sposób bardzo dostępny dla każdego czytelnika. Natomiast okładka zdecydowanie przyciąga uwagę – widnieje na niej kobieta w koszuli nocnej, która być może jest Emmą lub jej matką, snującą się po pokojach. Budzi pewne emocje – strachu i niepokoju, ponieważ nie wiadomo nic na temat jej zamiarów. Czy są one pozytywne, czy być może zamierza nas skrzywdzić?

Czytanie tej książki było doskonałą rozrywką, którą mogę polecić wszystkim, którzy lubią thrillery psychologiczne. Tym bardziej że pozostałe książki autorki, m.in. 13 minut czy Co kryją jej oczy, na długo pozostają w pamięci. A ich zakończenie zawsze jest zaskakujące i trudne do przewidzenia.

Ode mnie Insomnia zdecydowanie dostaje 10/10.

Fot.: Wydawnictwo W.A.B.