Woda i ogień, dobro i zło, czerń i biel – po dwie skrajności, które istnieją obok siebie. Całkowicie różne, a jednak totalnie od siebie zależne. Przeciwne moce, które bez siebie nie znaczą nic, a razem nie mogą istnieć. W przypadku ludzi czasami tak tez się zdarza. Bliźniacy – Niels i Holland – tak odmienni, jak to tylko możliwe. Jeden pogodny, radosny, dziecko szczęścia, które roztacza blask. To z nim można podbijać świat. To, dzięki niemu każdy dzień staje się piękniejszy. I ten drugi – mroczny, który epatuje złem. Budzi odrazę otoczenia, którym z łatwością manipuluje. Ten drugi Thomasa Tryona jest ciekawym horrorem psychologicznym, który pokazuje, że czasami należy bać się pozornie niewinnych istot.
Wielopokoleniowa rodzina Perry zamieszkująca prowincjonalne miasteczko w Anglii na początku lat XX wieku – niby nic nadzwyczajnego, a jednak nieustannie dzieją się w niej śmiertelne wypadki. Nikt nie zna przyczyny takiej kolei losu. Może to fatum? Złe moce, które nie chcą opuścić rodziny? Prawda jest zgoła inna. Bardziej przerażająca, niż na początku się spodziewano. Niels i Holland – bracia, którzy od najmłodszych lat muszą się zmagać z przykrymi doświadczeniami. Ojciec ginie w makabrycznym wypadku. Matka z rozpaczy nie umie się pozbierać i zająć się wychowywaniem synów. Jedyną opoką chłopców jest ich babcia. Kobieta, która jednak jest dosyć ekscentryczną staruszką. Gra, którą stworzyła Ada, wciąga młodzież do surrealistycznego świata nierealnych wyobrażeń.
Ten drugi nie jest klasycznym horrorem. Nie znajdziemy w nim krwawych elementów, wynaturzeń czy dziwnych postaci, które z siekierą latają za swoimi ofiarami. Nie ma w niej rozlewu krwi, wypływających wnętrzności czy odczepionych części ciała. Jednak powieść ta przeraża. W czym więc tkwi jej sekret? Dzieło Thomasa Tryona jest thrillerem psychologicznym, w którym akcja stopniowo odkrywa przed Czytelnikiem swoje karty. Stopniowe budowanie napięcia autor opanował do perfekcji.
Powolne poznawanie chłopców przyczynia się do budowania w odbiorcy pewnego dysonansu poznawczego. Czytając o śmiertelnych wydarzeniach, coś w pewnym momencie przestaje pasować. Na początku trudno odkryć, o co takiego chodzi. W miarę rozwoju fabuły, kiedy pewne wątki zaczynają ze sobą współgrać, wydarzenia układają się w logiczną całość. Trudno nie zastanawiać się nad tym, kto będzie następny. W jaki sposób mroczne dziecko (o ile w ogóle można w ten sposób nazwać tę postać) pozbawi życia kolejną istotę. Jednak trzeba przyznać, że wszystkie działania prowadzone przez Hollanda zasługują na docenienie umiejętności myślenia strategicznego. Wrabianie innych postaci w swoje występki zostało znakomicie opanowane przez bohatera. Przecież nikt nie będzie podejrzewał chłopca. Prawda?
Ten drugi pozbawia Czytelnika pewności, o czym czyta. Wzbudza wątpliwości, czy Holland jest postacią z krwi i kości. Może to szatan? Zły duch lub mszcząca się zjawa? Nie wiadomo też, czy jego brat Nielsen istnieje naprawdę. Czemu bracia różnią się od siebie tak diametralnie? Może w rzeczywistości jest to jedna osoba, odbierana przez pozostałych bohaterów w dwójnasób? Z tymi pytaniami pozostawiam Was w niepewności.
Stylistycznie książka jest dopracowana do perfekcji. Nie pojawiają się w niej trudne do zrozumienia wyrazy. Nie ma w niej nadprogramowych zdań. Na uwagę zasługuje także okładka – czarno-zielona przypomina swego rodzaju gęsty las, pośród którego w lustrze można dostrzec oblicze. Jednak nie możemy być pewni, czy tylko jednej osoby – ze względu na parę innych oczu. Bez wątpienia ilustracja na stronie tytułowej przykuwa uwagę. Książki nie można minąć obojętnie, przechodząc obok sklepowej półki.
Fot.: Vesper
