Filmy

W zemście i w miłości ko­bieta jest większym bar­barzyńcą niż mężczyzna – powiedział niegdyś Fryderyk Nietzsche, zapewne nie mając na myśli tej przedstawicielki płci pięknej, której miłość waży najwięcej – matki. Bez względu na jego intencje, niemieckiemu filozofowi przyznać muszę jedno: panowie w istocie nie mają z nami łatwo. Reżyser Eric Barbier, wykorzystując nieprawdopodobną biografię francuskiego pisarza, spróbował jednak, w pewnym stopniu, odrzucić malkontentyzm charakterystyczny dla Nietzschego i odpowiedzieć na całkiem proste pytanie: kim byliby mężczyźni bez kobiet? Sama jestem niezwykle ciekawa odpowiedzi Romaina Gary’ego, bohatera adaptacji autobiograficznej Obietnicy poranka – dwukrotnego laureata prestiżowej nagrody Goncourtów, dyplomaty, pisarskiego celebryty i autora bestsellerów, który matce zawdzięcza wszystko: od wyrwania się z wileńskich nizin społecznych, przez zdobyte w Paryżu prawnicze wykształcenie, aż po chroniczną samotność, szaleństwo, a być może nawet samobójstwo. Francuska produkcja to historia tego, jak budująca i destrukcyjna jednocześnie może być miłość; biografia skrajnej romantyczki, zatraconej w iluzji lepszego świata i oczekiwaniach, jakby się mogło wydawać, nie do spełnienia. Obietnica poranka to przestroga: okazuje się, że wypełniając idealny plan na życie co do joty, też można skończyć w hotelowym pokoju z pistoletem przy skroni.