W otchłani szaleństwa – You Know What – „Twenty Hidden Bodies” [recenzja]

Debiut projektu You Know What to dowód na to, że na polskiej scenie rocka progresywnego następuje nieustanna erupcja talentu. Należy jednak dodać, że rzadko do słuchaczy docierają artyści, którzy dążą do tego, aby wyłamać się ze z góry ustalonego schematu. Płyta Twenty Hidden Bodies wymyka się próbom jakiegokolwiek sklasyfikowania – jest nieobliczalna, momentami szalona, pełna zmian tempa i nastrojów, a najważniejsze, że jest ponadprzeciętna, chociaż do ideału trochę brakuje.

Twenty Hidden Bodies jest konceptem w pełnym tego słowa znaczeniu. To muzyczna opowieść zespolona z opowiadaniem opartym na notatkach amerykańskiego psychiatry dra Ezry Vitkina, które zdradzały fenomenalną historię z pogranicza jawy i snu, pełną paranormalnych odjazdów. Nie będę zdradzał tej fabuły, bowiem jest zdrowo pokręcona i warto po prostu zgłębić się w jej treść, sięgając po opowiadanie zamieszczone na stronie internetowej You Know What. A przed nastawieniem płyty warto to uczynić, bo, jak napisałem, muzyka i opowiadanie, a dokładniej historia w nim opisana, łączą się w jedną, wielką całość.

Dobrze, że dźwiękom towarzyszy taka treść, bowiem zdecydowanie łatwiej mi zrozumieć, dlaczego Milan Rabij stworzył tak pokręconą i nieoczywistą muzykę. Zespół stylistycznie krąży wokół klasycznego rocka progresywnego rodem z lat siedemdziesiątych, wydaje się jednak, że czasami gdzieś czuć w tym wszystkim ślady innych stylistyk, jak post-rock (New Beginning) czy nawet jazz (3:33 AM). Jednak na Twenty Hidden Bodies przeważa tradycyjna progresja, w dodatku stworzona jedynie na perkusji i gitarze elektrycznej, na której zagrał Jakub Zuber. Mimo że od czasu do czasu używane są inne instrumenty, to niewątpliwie właśnie skromne instrumentarium spowodowało, że wbrew pozorom chłodna, surowa muzyka You Know What wyróżnia się wśród pompatycznych, przeładowanych stylistycznie grup wykonujących rocka progresywnego.

Mogą się podobać te gęste, gitarowe faktury, jakich uświadczymy chociażby w kompozycji Escape. Z drugiej strony Jakub Zuber potrafi zaskoczyć inteligentnym, melodyjnym solo tudzież połamanym riffowaniem, jak w Payback. Nieobce są mu też bardziej rockowe zagrywki, jakie możemy usłyszeć w miniaturce o wszystko mówiącym tytule – Butcher. Zespół lubi ponadto uderzyć w king crimsonowskie rejony (Califonia Street 6114), a prog metalowe zagrywki i patenty pojawią się we wspomnianym już Escape.

Czyli, jak wynika z powyższego, dzieje się, i to dużo. Duet You Know What postanowił ambitnie podejść do swojego debiutu, i – co tu dużo mówić – wiązało się to ze sporym ryzykiem, że Milan Rabij i Jakub Zuber poniosą klęskę na całej linii. Na szczęście nic się takiego nie stało, a wręcz przeciwnie. Płyta Twenty Hidden Bodies  na polskim rynku rocka progresywnego z pewnością się wyróżnia: konceptem, a przede wszystkim brzmieniem, innym od dziesiątek grup z tego gatunku. Za to trzeba pochwalić zespół; a że czasami kompozycjom może czegoś brakować, czasami wydają się być przekombinowane tudzież zbyt chaotyczne? Trudno, są to debiutanci, więc należy być wyrozumiałym. Trzymam kciuki, aby You Know What nie zakończyło swojej działalności na debiucie.

Fot.: You Know What