Odkręcony kran może spowodować stratę 6 litrów wody na minutę, idąc dalej – jeśli myjesz zęby dwa razy dziennie (a mam nadzieję, że myjesz) i nie zakręcasz wody (mam szczerą nadzieję, że to robisz), daje to sumę 24 litrów zmarnowanej wody dziennie, 168 litrów tygodniowo i ponad 8700 litrów dziennie. W Europie i USA jedna osoba kupuje rocznie przeciętnie 16 kilogramów ubrań, dla porównania to odpowiednik 32 ręczników kąpielowych (sic!). Roczne zużycie papieru w Polsce to ok. 115 kilogramów na osobę. Czy te liczby Was nie przerażają? Wczoraj (22 kwietnia) obchodziliśmy Dzień Ziemi. Nasza błękitna planeta jest naprawdę w słabej kondycji, a najgorsze jest to, że winni temu jesteśmy my… Ziemianie. Wydawnictwo Prószyński i S-ka wychodzi więc naprzeciw ekologicznym żółtodziobom z poradnikiem 12 sprytnych sposobów, jak ocalić nasz świat.
Nie bez powodu w tytule znajduje się zaimek „nasz”, bo tak naprawdę w naszych rękach jest teraz los Ziemi. Pomyliły nam się nasze role, nie jesteśmy jej właścicielami, a jedynie mieszkańcami. Zbiorowa pomoc jest mile widziana, bo przecież nie chcemy, żeby nasi wnukowie borykali się z problemem dostępu do czystej wody pitnej. Dlatego Ziemianie – musimy wziąć się w garść i zacząć działać razem, ponieważ to nasz wspólny dom! 12 sprytnych sposobów, jak ocalić nasz świat to poradnik dla ekologicznych laików z prostymi pomysłami i przykładami, jak można przeobrazić swoje życie w bardziej eko. Znajdziemy tam takie rady, jak:
- Nie przełączaj sprzętu w tryb czuwania; odłącz go od źródła zasilania.
- Oszczędzaj na co dzień wodę przy myciu zębów i zmywaniu naczyń.
- Przedłuż życie swojej garderobie.
- Maszeruj, jedź lub biegaj.
- Zmniejsz spożycie mięsa i zastąp je warzywami.
Ekologiczną preambułę stanowi przedmowa Bena Fogle’a – ambasadora WWF oraz patrona dzikiej przyrody z ramienia ONZ. Ben na wzór motywacyjnego coacha zachęca nas, byśmy stali się strażnikami i opiekunami naszej planety, nie niszczycielami.
Książka podzielona jest na 12 części, każdej części odpowiada jeden sposób bycia eko. Funkcję perswazji pełnią liczby i przytłaczające fakty (co Twoje buty mają wspólnego z delfinem rzecznym, czyli kilka słów o przemyśle skórzanym, czym jest ślad węglowy, o co tak naprawdę chodzi w zmianach klimatycznych). Rozdziały składają się z popularnonaukowych esejów o ekologii, które stanowią rzetelne źródło informacji i wyjaśnienie bardziej złożonych problemów. Teksty przeładowane są wiadomościami i ciekawostkami, dlatego nie jest to książka na jeden wieczór, to książka, którą czyta się stopniowo, która wymaga koncentracji i refleksji. Miejscami język jest bardzo prosty, wręcz żartobliwy, ale czasem przechodzi w pseudonaukowy bełkot – szczególnie we fragmentach eseistycznych. Genialnym dopełnieniem tekstu są memopodobne ilustracje Andrzeja Milewskiego (znanego jako Andrzej Rysuje).
Kto wie, może pewnego dnia w Hollywood będzie się kręcić filmy o nas i o tym, jak stanęliśmy w obronie świata i ocaliliśmy go.
Tak zachęca nas do bycia eko Ben Fogle. Wystarczy rozejrzeć się wokół, spojrzeń na przyrodę i zobaczyć nieodwracalne zmiany. Żadnego filmu w Hollywood o nas nie będzie, ekologiczne zachowania nie czynią nas bohaterami, to powinno być codzienne przyzwyczajenie każdego z nas, to nie tylko wybryk aktywistów, ekoświrów. Pożary w Amazonii może są dla nas zbyt odległe, ale Biebrzański Park Narodowy jest nam dużo bliższy. Chcemy, żeby tak wyglądał nasz świat, żeby Ziemia cierpiała? Zmiana nawyków jest trudną sprawą – to zrozumiałe, ale nie jest to sprawa niemożliwa, to kwestia przyzwyczajenia, zamiast codziennie kupować wodę w plastikowej butelce w drodze do pracy, możesz używać wielorazowej butelki w zebry, w plecaku możesz nosić płócienną torbę, jeśli nagle przypomni Ci się, że musisz zrobić spontaniczne zakupy, przemieszczanie się na rowerze jest nie tylko zdrowe dla Ciebie, ale także dla naszej planety, staraj się próbować nowych smaków, które zastępują mięso, kupuj ubrania z drugiej ręki, segreguj śmieci. To tylko garstka zachowań, które mają ogromny sens, jeśli będziemy je robić razem. Ile z nich jest Twoim nawykiem tak szczerze?
